Eppegem

We verlaten Thailand even snel als we zijn binnen gekomen, langs de priority lane. Louis in de rugdrager wordt elk jaar moeilijker, maar in de buggy mag hij nog even zitten, niets dan voordelen :-).

We eten nog snel iets, en dan is het al tijd om te boarden. Geen andere kinderen op deze vlucht naar Mumbai, en de onze gedragen zich voorbeeldig. En dat terwijl Louis net wakker wordt wanneer we gaan opstijgen en dat meestal gepaard gaat met een slecht humeur. De games aan boord maken alles goed, en beide jongens slapen ook een uur of twee. Louis installeert zich op de grond en zo heeft Emiel twee stoelen om ook languit te liggen.

Bij de overstap in Mumbai gaat alles prima deze keer. We krijgen de buggy onmiddellijk bij het uitstappen, bij de eerste security check krijg ik met Louis zelfs voorrang (mannen en vrouwen gescheiden - en om één of andere reden is de rij bij de vrouwen veel langer maar daar ontsnap ik deze keer aan). De speelgoedautootjes van de jongens worden wel één voor één uit hun rugzakje gehaald, de officer zal interesse gehad hebben zeker... Bij de tweede check kan er zelfs een grapje af met Emiel en Louis en bij de laatste security check worden ze ook nog eens opgepakt. Door al die veiligheidscontroles hebben we nog net tijd voor een koffie voor we op het vliegtuig naar huis stappen!

De achtste en laatste vlucht van deze reis verloopt wat moeillijk. Geen problemen met onze jongens, die slapen opnieuw enkele uren en verder bieden de films en games op hun persoonlijk schermpje prima afleiding. Maar enkele rijen voor ons huilt een baby zowat de hele tijd en aan de andere kant van het gangpad zit een man die continue iets nodig heeft van de stewardessen en dan telkens zeer luide discussies aangaat.
De kindermaaltijden zijn behoorlijk pikant, gelukkig hebben we brood en beleg bij zodat de kids geen honger moeten lijden.

Perfect op tijd komen we aan in Brussel, waar peter Jan ons al staat op te wachten om ons naar het 'gele huisje' te brengen!

Daar is de tuin wat verwilderd, maar de poezen en de kippen zijn dankzij de buren in prima conditie!
We voelen ons de hele dag wat vreemd, maar geven niet toe aan de zin om te gaan slapen, om een jetlag te vermijden. Enkel Louis doet een middagdutje. Emiel haalt na vier weken zijn Lego boven en hem horen we de rest van de dag niet meer.
Louis inspecteert of alles in huis nog hetzelfde is als voor we vertrokken (zoals of we nog een trap naar boven hebben) en dat is helaas nog het geval, de verbouwing is nog niet klaar :(. Dirk begint er ineens aan en ik sla aan het uitpakken en wassen.

Zo sleept deze lange dag zich verder, tot we na de verplichte fritkotfrietjes, rond acht uur allemaal gaan slapen...

Bedankt aan iedereen die via deze blog een beetje met ons mee op reis is geweest. Het was leuk om jullie reacties te lezen en de 'aantal lezers' teller te zien stijgen... Hopelijk tot volgend jaar :-).