Koh Samui, 20 en 21 juli 2013

De komende vier dagen staat er niets op ons programma, enkel voldoende zon tanken om er weer een tijdje tegen te kunnen. Hopelijk blijft het mooie weer ook thuis nog een tijdje duren.

Zowel zaterdag als zondag spenderen we de voormiddag op het strand. Dat is geleden van vorige zomer. Louis en Emiel vinden het heerlijk, zandkastelen bouwen en voetballen met pas gemaakte vriendjes, schelpen zoeken, in het zand rollen, in de golven springen...
Het strand is rustig, en zo typisch, met eethuisjes, massagetentjes, ijsventers die niet veel te doen hebben en tijd maken voor een praatje.

's Middags halen we stokbrood bij een Franse bakker en eten op ons terras. In de namiddag is het zwembadtijd. Emiel wil hier geen bandjes aan om geen gezichtsverlies te lijden bij de grotere kinderen, en kan staan in het eerste deel van het zwembad dus dat mag. We oefenen het zwemmen en hij doet mee met stokjes opduiken, en als dat lukt is hij superfier. Louis valt van vermoeidheid bijna om maar denkt er niet aan om te slapen.
We kijken mensen en verzinnen bijnamen, we hebben het sprietenmeisje (superdun), en ook de nijlpaarden (hoef ik niet uit te leggen...).

Zaterdagavond eten we met de voeten in het zand. Hier kan je overal westers eten, Emiel kiest voor pizza, Dirk en ik blijven bij Thais. En Louis, die ligt te slapen in de buggy en is niet wakker te krijgen. Hij eet zijn maaltijd later nog op de kamer.

Aan tafel speelt Emiel grenscontrole, hij weet nog perfect hoe het in zijn werk ging toen we de grens overstaken. Ik krijg een zelfgemaakt paspoort, krijg er een hoop stempels in wanneer ik Thailand verlaat en moet het in bewaring geven aan de grens met Birma. Ondertussen passeren er ook hier verkopers met allerlei voor kinderen heel aantrekkelijke dingen. Vooral de hete luchtballonnen, in allerlei kleuren, die je kan oplaten zijn leuk. Emiel en ik wensen nog meer reizen zoals de huidige (Emiel ook nog wel veel Lego...) wanneer we er zien voorbij zweven.

We hebben Emiel in Pai al beloofd dat hij een fish spa mocht doen, maar hebben nergens eentje gevonden. Hier dus wel, Emiel en Dirk gaan een kwartiertje met de voeten bij visjes die zich te goed doen aan de eelt op hun voeten. Wanneer ze samen een bak delen hebben de vissen geen interesse in de voeten van Emiel, veel eelt is daar nog niet op te vinden. Maar wanneer hij alleen zit vinden de visjes zijn voeten ook en schatert hij het uit. Mijn voeten zijn deze middag beach-able gemaakt in een massagesalon, en dat wil ik niet verpesten, dus ik pas, samen met Louis.

De nacht van zaterdag op zondag valt de regen met bakken uit de lucht. Ik hoor de luidste donderslagen die ik ooit al hoorde en lig al B-plannen te bedenken, want strand en zwembad lijken ver weg. We worden pas om halfnegen wakker en de regen is gelukkig weg getrokken. Het blijft de hele dag bewolkt, maar we zijn daar opnieuw niet triest om want ondanks herhaaldelijk insmeren met factor 50 hebben de jongens 's avonds een kleurtje.

Terwijl in België een nieuwe koning wordt gekroond denken wij aan ons avondeten. Deze keer kiezen we voor een steakrestaurant, eigenlijk vind je hier bijna gemakkelijker westers dan Thais eten. De uit Australië ingevoerde hamburgers en steaks worden voor onze neus op een BBQ gebakken en smaken voortreffelijk, er blijft geen grammetje van over...

We vermelden nu af en toe al eens de terugkeer naar huis maar dan klinkt er luid protest. Louis zegt dat hij nog niet naar het gele huisje terug wil, en Emiel wil blijven tot vlak voor de start in het eerste leerjaar. Is misschien wel een idee :).

Tijdens het eten begint het nog eens te gieten, gelukkig eten we niet op het strand, maar dat duurt deze keer niet lang en we slagen erin om droog ons huisje te bereiken.